Gunung, Gili en Golfsurfen

Hey lezert!

Laatst realiseerden wij ons dat de winter nu echt een beetje gaat beginnen in Nederland, terwijl wij hier aan het puffen en het steunen zijn van de hitte. Het leven valt niet mee, hier rond de evenaar.

Toch was het niet altijd zo heet als wij hadden gehoopt. Na onze vliegreis naar Bali zijn we namelijk gelijk doorgegaan naar Lombok. Om preciezer te zijn: naar de voet van de Gunung Rinjani. Deze 3700 meter hoge reus hebben wij geprobeerd te tackelen in drie dagen. Dag 1 hebben we van 9u tot 18u (met pauzes) gelopen naar de eerste overnachtingsplaats. Op 2700 meter sliepen we in een klein tentje, die door dragers omhoog was gesleept. Nieuwe ervaringen: wildpoepen met windkracht 5, slapen in dikke slaapzak-en-jas-trui-shirt-broek-sokken. Op dag 2 werden we om 2.40u gewekt om naar de top te lopen. Met het slaapzand in de ogen hobbelden we achter de gids aan. Om 7.30u, net te laat om de zonsopgang te zien, stonden we op de een-na-hoogste berg van Indonesie. Wat een uitzicht! Ook het zien van het lava van de vulkaan in de vulkaan (De Gunung Baru groeit in de Gunung Rinjani) was erg gaaf. Op de terugweg liepen we langs ons overnachtingspunt, om de broodnodige energie naar binnen te ontbijten. Na een uur pauze zijn we naar het kratermeer afgedaald, om daar onze vermoeide benen in de hotsprings te steken. Chill! De middag besteedden we aan een klim naar overnachtingsplaats 2. Met zo'n 12 uur lopen een zeer pittige dag voor de benen. Dag 3 was een 'piece of cake' met slechts 7 uur afdalen naar het beginpunt.

Inmiddels kijken wij met ontzettend veel plezier terug aan deze beklimming. Het uitzicht was fantastisch, de skileraren uit Verbier waren goed gezelschap en we hebben iets gedaan waar we best trots op mogen zijn.

Na de beklimming zijn we naar de Gili Islands gegaan voor de verdiende rust. Nienke leek de eerste dag Gili (Trawangan) meer op een robot dan een levend wezen, omdat de spierpijn haar motoriek in de weg zat. Sander probeerde wel stoer te lopen, maar de geoefende kijker zag ook bij hem de 'Rinjani' in het onderstel. De eerste 2 dagen Gili zijn dan ook makkelijk samen te vatten: strand, liggen, eten, slapen. Dag 3 hebben we Manel (clubgenoot Nienke 1) ontmoet. Zij wordt duiklerares en met haar hebben we onze verslaving weer kunnen temperen. Onder de nieuwe aanwinsten in ons duiklogboek behoort de Octopus, die van kleur veranderde terwijl het aan het zwemmen was en koraal na-aapte toen het probeerde de schuilen voor ons.

Aan elk eiland zit een eind, zo ook aan de Gili's. Tijd om terug te gaan naar Bali en onze versterkte benen te laten stappen (en pilsjes happen) in het nachtleven! De muziek was hard (te hard), de mensen waren dronken (te dronken) en wij waren relatief oud (te oud). Toch hebben we leuke avonden gehad in Kuta Lombok, met name omdat Caroline en Daniele (clubgenoten Nienke 2 en 3) in Kuta waren. Helaas stapte Daniele in glas, met een ziekenhuisbezoek als gevolg. Hierdoor kon ze niet mee op surfles de volgende dag... Dat surfen is best goed te doen (als je op een golf wordt geduwd door de leraar op een surfboard zo groot als een vlot).

Inmiddels zijn wij (incl. clubgenoten 2 en 3) in Ubud. Gister traditionele dans gezien. Vooral de soepele bewegingen van de handen waren erg mooi. Vandaag leuke tocht gehad langs rijstvelden, koffieplantages, tempels en uitzichtpunten. Morgen gaan wij door naar Lovina (richting Java) en gaan clubgenoten 2 en 3 richting clubgenoot 1.

Groeten vanaf Bali!

Nienke 'berggeitje' Roetsteen en Sander 'Rinjani' Theuniszoon